Millî Mücadele sırasında halktan gönüllülerin katılımıyla Menderes bölgesinde oluşturulan Çivril, Çal, Sarayköy, Çiftlik, Karahayt, Koçarlı ve Sarıkemer bölükleri uzun süre Menderes güneyini korudukları gibi fırsat buldukça Menderes’i geçerek Söke ve Aydın bölgesindeki demiryolu ile telgraf ve telefon hatlarını tahrip ettiler.

Yunanlıların işgal ettiği bölgelerde de birçok gönüllü Milli Müfreze kurulmuş ve Yunanlılara baskın, pusu ve sabotajlarla büyük sorunlar çıkarıyorlardı. Bu sebeple emniyet teşkilatı hariç bu müfrezelerle uğraşmak için Yunanlılar iki alay ve bir bağımsız tabur tahsis etmek zorunda kaldılar.

Ancak bu kuvvet savaşın sonuna kadar Milli Müfrezeleri ortadan kaldırmayı başaramadı. Bu Milli Müfrezeler; Ahmetli, Gördes, Akhisar, Demirci, Ezine, Bayramiç, Kazdağı, Balya, Çan, Manyas, Susurluk, Simav batısı, Sındırgı doğusu Emet ve Güneyi ile Dursunbey bölgesinde oldukça aktif faaliyetlerde bulundular.

19 Ağustos 1922’de 1. Ordu Komutanı, Büyük Taarruz başlayınca Yunanlıların cepheye birlik kaydırmasını önlemek ve daha çok Yunan birliğini geri bölgede meşgul etmek için işgal altındaki Milli Müfrezeler baskın ve sabotajlar yaparken Menderes kesimindeki müfrezelerin de akınlar yapmasını emretti. Bu emir gereğince akın yapmak için görevlendirilen bir teğmenin komutasında efelerden oluşan 55 kişilik bir müfreze de kurulmuştu. Bu müfreze 18/19 Ağustos gecesi düşman hatlarından içeri sızdı ve yürüyerek 19 Ağustos 1922 sabahı Burhaniye Köyü’ne gitti.

Burhaniye Köyü’nde bir Yunan birliği bulunuyordu. Köyün etrafını saran müfreze, henüz gün doğmadan önce yerleştiği mevzilerden köydeki Yunan askerlerine ateş etmeye başladı. Yunan mevzileri daha önceden tespit edilmiş olsa da henüz gün ağarmadığı gibi hava da sisli olduğundan hiçbir şey net olarak görülmüyordu. Müfrezedeki gönüllü askerler ve efeler bazı Yunan askerlerinin koşarak kendilerine doğru köyden kaçmaya çalıştıklarını görünce çok şaşırdılar.

Fakat havanın açmaya başlaması ve yakalanan Yunan askerlerinin ifadesinden durum kısa sürede anlaşıldı. Köydeki Yunan askerlerine ateş edildiğini duyan ve çoğu da bu ateş sesleriyle uyanan köy halkı Türk ordusu geldi diye heyecana kapılmış ve eli silah tutan erkek, kadın, genç, yaşlı herkes yataklarından fırlayarak eline geçirdiği balta, bıçak, sopa ve dirgenlerle köy içindeki Yunan askerlerine saldırmışlardı.

Neye uğradığını şaşıran Yunan askerlerinin bazıları can havliyle kendilerini köy dışına atmışlardı. Köylülerin Yunan askerleriyle göğüs göğse çarpıştığını öğrenen müfreze hemen koşarak köye doğru ilerledi. Müfrezedeki gönüllüler ve efelerin de katılımıyla daha da cesaret bulan köy halkı göğüs göğse yapılan kanlı bir boğuşmadan sonra Yunan askerlerini tepelediler ve köye hâkim oldular. Böylece Burhaniye Köyü daha Büyük Taarruz’un başlamasından yedi gün önce düşman işgalinden kendi kendine kurtulmuş oldu.

Hits: 42