Hayat yaşandığı kadarıyla vardır.

Gerisi boş hayallerden ibarettir.

Öyleyse, yapılması gereken tek şey yaşamaktır.

Sadece yaşamak.

Başka hiçbir şey beklememek ve başka hiçbir şey ümit etmemek.

Bunun dışında kalan her şey, boş.

Belki bu çok iddialı bir yaklaşım gibi görünebilir.

Ama en azından her şey yaşama kattığı değer kadar anlamlıdır.

Yoksa hayatın anlamıdır diye ömrümüzü tükettiğimiz şeyler, hiç de bizim onlara yüklediğimiz gibi bir anlam taşımazlar.

Bir kitapta okumuştum.

Sanırım Monteigne’in Denemeler’indeydi.

Yazar şöyle diyordu:

“ Adam diyor ki bugün de boşa geçti, hiçbir şey yapmadım. Bu ne kadar anlamsız ve saçma bir cümle. Kardeşim yaşamadın mı bu gün? Yaşadıysan, nasıl günün boş ve anlamsız geçmiş olabilir? Hayatın yaşamaktan başka bir anlamı var mı ki?”

Ne kadar da doğru bir bakış açısı.

Düşünsenize…

Para kimin için anlamlı?

Soğuk veya sıcak?

Sevgi veya nefret?

Bunlar gibi hemen her şey…

Elbette yaşayanlar için.

Biz ölünce bunlar bizim için bir anlam ifade etmeyecek.

O zaman, bunlar gerçekten anlamlı şeyler değil.

Anlamlı olan, yaşamak.

Sadece yaşamak.

Geriye kalan her şey, yolculuk esnasında arabanın penceresinden gördüğümüz görüntüler gibidir.

Hepsi gelip geçen şeyler.

Ne oldukları, o kadar da önemli olmayan şeyler.

Boş olmayan, anlamlı olan tek bir şey var.

O da yaşamaktır.

Zaten nereye bakarsak, bunu görüyoruz.

Her yerden yaşam fışkırıyor.

Okyanusun kilometrelerce derinliklerinde…

Kuyruklu yıldızlarda…

Ve muhtemelen birçok gezegende.

Bu sebeple, “Acaba tanrı bizi neden yarattı?” diye sormak da saçma bir soru.

Elbette ki yaşayalım diye.

Tanrı yaşamı seviyor.

Canlıları seviyor.

Madem tanrı yaşamamızı istiyor.

O zaman,  yaşamak ibadettir.

Hem de en önemli ibadet….

Hits: 58